Marianne van Roode is een Nederlands beeldend kunstenaar, sinds 1995 woonachtig in Granada, Spanje. Haar werk draait om de spanning tussen orde en toeval, herinnering en herhaling — en om wat er zichtbaar wordt wanneer je kijkt zonder te willen begrijpen.
Ze studeerde Interieurarchitectuur aan de Academie van Beeldende Kunsten in Rotterdam (nu Willem de Kooning Academie), waar ze in 1994 afstudeerde met een visuele studie over ornamentiek en zintuiglijke overprikkeling — geïnspireerd door een uitwisselingssemester aan de Universiteit van Granada en de geometrische rijkdom van het Alhambra — én een scriptie getiteld Life’s a Stage, waarin ze het creatieve proces onderzocht aan de hand van vier iconen van visuele verbeelding: regisseur Robert Wilson, architect Rem Koolhaas, filmmaker Alfred Hitchcock en beeldend kunstenaar/filmmaker Peter Greenaway.
Meer dan vijftien jaar werkte Marianne als grafisch en webdesigner. In die tijd ontwikkelde ze een scherp oog voor beeld, ritme en betekenis. Ze organiseerde onder andere workshops met ontwerper Fernando Medina onder de titel Las Ideas Primero (Eerst de Ideeën). Daarna volgde een complete wending: een loopbaan in de internationale HR-wereld, waar ze doorgroeide tot Business Analyst en zich verdiepte in design thinking, gebruikersinterfaces en interculturele samenwerking.
Maar het verlangen om te creëren bleef. Door de jaren heen fluisterde het via collages, kaarten, meubels en schetsen. In 2021 begon dat luider te klinken toen ze weer begon te schilderen, en in 2023 kon ze het niet langer naast zich neer leggen. Ze werkte een jaar lang onder wekelijkse begeleiding van de Spaanse schilder David Conde.
In mei 2024 stopte ze met haar vaste baan om zich volledig aan de schilderkunst te wijden.
Haar huidige werk — een serie schilderijen in acryl — beweegt zich van figuratie naar abstractie en alles daar tussen, op zoek naar vorm, resonantie en ritme. Thema’s als transformatie, vergankelijkheid en balans keren steeds terug. Ze werkt deels intuïtief, deels overdacht, in een proces dat zowel onderzoek als overgave is.
Haar werk kaart spanningsvelden aan tussen orde en chaos, verandering en bestendigheid, herinnering en twijfel. Los van overtuigingen onderzoekt ze de ruimte tussen beeld en verbeelding — wat overblijft als alles verandert.
Marianne gelooft in de traagheid van het kijken. In de intimiteit van het oppervlak. In werk dat niet alles uitlegt, maar je iets laat voelen.
Dank je voor je interesse. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je in voor de nieuwsbrief (verstuurd af en toe, niet te vaak) of neem contact op als je vragen hebt.